Poniżej znajduje się kilka podstawowych definicji, które pomogą ci zrozumieć, w jaki sposób typ jest opisany i zmierzony.
Krój pisma
Krój pisma odnosi się do grupy znaków, takich jak litery, cyfry i znaki interpunkcyjne, które mają wspólny wzór lub styl. Times New Roman, Arial, Helvetica i Courier to kroje pisma.
Czcionka
Czcionki odnoszą się do środków, za pomocą których kroje pisma są wyświetlane lub prezentowane. Helvetica in movable type to czcionka, podobnie jak plik czcionki TrueType.
Wpisz Rodziny
Różne opcje dostępne w czcionce tworzą rodzinę typów. Wiele czcionek jest dostępnych przynajmniej w języku rzymskim, pogrubionym i kursywą. Inne rodziny są znacznie większe, takie jak Helvetica Neue, dostępne w opcjach takich jak: Skondensowana, Pogrubiona czerń, UltraLight, UltraLight Italic, Światło, Jasne Kursywa, Regularne itp.
Serif Czcionki
Czcionki szeryfowe są rozpoznawalne przez małe linie na końcach różnych uderzeń postaci. Ponieważ te linie ułatwiają czytanie krojów, prowadząc oko od litery do litery i słowo-słowo, czcionki serif są często używane w przypadku dużych bloków tekstu, na przykład w książce. Times New Roman to przykład wspólnej czcionki serif.
Sans Serif Czcionki
Serify to małe linie na końcach uderzeń postaci. Bezszeryfowe lub bez szeryfów odnosi się do krojów pisma bez tych linii. Czcionki bezszeryfowe Sans są często używane, gdy wymagany jest duży krój pisma, na przykład w nagłówku czasopisma. Helvetica to popularny krój pisma bezszeryfowego. Czcionki bezszeryfowe Sans są również często używane w tekście witryny, ponieważ mogą być łatwiejsze do odczytania na ekranie. Arial to czcionka bezszeryfowa zaprojektowana specjalnie do użytku na ekranie.
Punkt
Punkt służy do pomiaru rozmiaru czcionki. Jeden punkt jest równy 1/72 cala. Kiedy postać jest określana jako 12pt, opisywana jest pełna wysokość bloku tekstowego (takiego jak blok typu ruchomego), a nie tylko sam znak. Z tego powodu dwa kroje pisma w tym samym rozmiarze mogą wyglądać jak różne rozmiary, w zależności od pozycji postaci w bloku i tego, ile bloku wypełnia ten znak.
Cycero
Pica jest zwykle używana do pomiaru linii tekstu. Jeden pica jest równy 12 punktom, a sześć pików to jeden cal.
Linia bazowa
Linia bazowa to niewidoczna linia, na której znajdują się postacie. O ile linia bazowa może różnić się od kroju pisma, to jest spójna w obrębie kroju pisma. Zaokrąglone litery, takie jak "e", rozciągają się nieco poniżej linii podstawowej.
X-wysokość
Wysokość x jest odległością między linią średnią a linią bazową. Jest określana jako wysokość x, ponieważ jest to wysokość małej litery "x". Wysokość ta może się znacznie różnić w zależności od kroju pisma.
Śledzenie, Kerning i Letterspacing
Odległość między znakami jest kontrolowana przez śledzenie, kerning i wyświetlanie liter. Śledzenie jest dostosowywane w celu ciągłego zmieniania odstępu między znakami w całym bloku tekstu. Może to być wykorzystane do zwiększenia czytelności całego artykułu z czasopisma. Kerning to redukcja odstępów między znakami, a odstępy między literami to dodanie odstępu między znakami. Te mniejsze, precyzyjne poprawki mogą być użyte do poprawienia określonego słowa, na przykład w projekcie logo lub dużego nagłówka historii w gazecie. Wszystkie ustawienia mogą być eksperymentowane z tworzeniem artystycznych efektów tekstowych.
Prowadzący
Prowadzenie odnosi się do odległości między wierszami tekstu. Odległość mierzona w punktach jest mierzona od jednej linii podstawowej do następnej. Blok tekstu może być określany jako 12-punktowy z dodatkowymi 6 punktami wiodącymi, znanymi również jako 12/18. Oznacza to, że istnieje typ 12pt na 18 punktach całkowitej wysokości (12 plus 6 punktów dodatkowego prowadzenia).
Źródła:
Gavin Ambrose, Paul Harris. "Podstawy typografii". AVA Publishing SA. 2006.
