Program na jednym komputerze w sieci korzysta z funkcji Zdalne wywoływanie procedur, aby złożyć wniosek o program na innym komputerze w sieci, nie znając szczegółów sieci. Protokół RPC to model programowania sieciowego do komunikacji punkt-punkt w obrębie lub pomiędzy aplikacjami. RPC jest również znany jako wywołanie podprogramu lub wywołanie funkcji.
Jak działa RPC
W RPC, komputer wysyłający wysyła żądanie w postaci procedury, funkcji lub wywołania metody. RPC tłumaczy te połączenia na żądania i wysyła je przez sieć do zamierzonego miejsca docelowego. Odbiorca RPC przetwarza następnie żądanie na podstawie nazwy procedury i listy argumentów, a po zakończeniu wysyła odpowiedź do nadawcy. Aplikacje RPC zwykle implementują moduły programowe zwane "proxy" i "stubs", które pośredniczą w zdalnych wywołaniach i sprawiają, że są one wyświetlane programistom tak samo, jak lokalne wywołania proceduralne.
Aplikacje wywołujące RPC zwykle działają synchronicznie, czekając, aż zdalna procedura zwróci wynik. Jednak użycie lekkich wątków o tym samym adresie oznacza, że wiele obiektów RPC może występować jednocześnie. RPC zawiera logikę timeout do obsługi awarii sieci lub innych sytuacji, w których RPC nie wracają.
RPC Technologies
RPC jest popularną techniką programowania w świecie uniksowym od lat dziewięćdziesiątych. Protokół RPC został zaimplementowany zarówno w Open Computing Environment Open Software Foundation, jak i w bibliotekach Open Network Computing Sun Microsystems, które zostały szeroko wdrożone. Nowsze przykłady technologii RPC obejmują Microsoft DCOM, Java RMI oraz XML-RPC i SOAP.
