W typografii Old Style to styl czcionki szeryfowej opracowany przez renesansowych typografów w XV wieku. Zastąpił on styl Blacklettera, który był popularny w ręcznych pismach dnia. Wiele kształtów liter było początkowo opartych na kresek pisanych długopisem.
Charakterystyka czcionek starego stylu
Czcionki Old Style są oparte na starożytnych rzymskich inskrypcjach i zazwyczaj charakteryzują się:
- Niski kontrast między grubymi i cienkimi ruchami
- Szeryf w kształcie klina
- Lewostronna oś lub naprężenie
- Małe wysokości x
- Małe wznosi się wyżej niż wysokość wielkich liter
- Liczebniki mają wznoszące się i malejące i różnią się rozmiarem
Rodzaje czcionek starego stylu
Istnieją dwie grupy krojów w starym stylu:
- wenecki (Renesans): weneckie czcionki Old Style cieszą się popularnością w XX wieku. Czcionki weneckie dobrze się czytają na dużych odcinkach, co czyni je dobrym wyborem do książek. Charakteryzuje się oczywistym naprężeniem diagonalnym i ukośnym prętem na małej litery "e", niektóre systemy klasyfikacji typów wprowadzają weneckiego w swoją własną klasę poza Starym stylem. Bembo, Centaur, Jensen i Berkeley Oldstyle to przykłady weneckich czcionek Old Style.
- Garalde (Barokowy): z poziomym paskiem na małej litery "e", bardziej przypominającymi klina szeryfami, nieco mniej przekątną niż stary styl wenecki i trochę większym kontrastem między grubymi i cienkimi ruchami, ten styl jest dodatkowo podzielony według krajów pochodzenie-włoski, francuski, holenderski i angielski. Garamond, Goudy Oldstyle, Century Oldstyle, Palatino i Sabon to przykłady czcionek serif Old Style. Termin "garalde" to mashup nazwisk dwóch wybitnych typografów z tego okresu: Claude Garamond i Aldus Manuciusz.
